Op dezelfde dag dat ik een artikeltje voor De Groene schreef waarin ik uitlegde dat het de tijd van de egocaster is, riep TIME magazine ‘jou’ uit tot persoon van het jaar. Dat bevestigt in ieder geval mijn stelling dat de egocaster – de groeiende groep van op internet publicerende en online interacterende mensen – steeds belangrijker wordt. In veel opzichten.
Het is interessant om te zien hoe verschillend er op deze verkiezing wordt gereageerd. Natuurlijk, de blogs wereldwijd berichten er gretig over. En het lokt waarde-oordelen uit. Gisteren werd al voor de prijs bedankt . Hoewel erg ludiek, vind ik dat je door de vraag te stellen “Welke oplossing van ook maar welk wereldprobleem is dichterbij gebracht met al die honderden miljoenen filmpjes en postings?” wel heel veel verschijnselen teniet kan doen. Mijn stelling is dat de massaliteit van het fenomeen ook meteen het belang ervan aantoont, onafhankelijk van de inhoud van al die user generated content. Je mag de keuze van TIME natuurlijk afkeuren – en daar is het Peter vermoedelijk vooral om te doen – maar de trend afkeuren is niet zinnig in mijn ogen. Collega Vincent vindt “de gebruiker van internet de juiste winnaar van de man van het jaar“. En we zijn het eens dat er nu eenmaal positieve en negatieve aspecten aan (het gebruik van) internet zitten. “Internet is nu zo goed en slecht als de mensen die het gebruiken”.
Ik denk dat internet zich inmiddels wel zo ver heeft ontwikkeld dat er voor bijna iedereen wel iets nuttigs mee te doen is. En of je dat nu Web 2.0 noemt of niet, dat doet daar niets aan af. De laatste passage van het artikel in TIME, ook al aangehaald door Yme, geeft de ontwikkelingen prachtig weer:
“Web 2.0 is a massive social experiment, and like any experiment worth trying, it could fail. There’s no road map for how an organism that’s not a bacterium lives and works together on this planet in numbers in excess of 6 billion. But 2006 gave us some ideas. This is an opportunity to build a new kind of international understanding, not politician to politician, great man to great man, but citizen to citizen, person to person. It’s a chance for people to look at a computer screen and really, genuinely wonder who’s out there looking back at them. Go on. Tell us you’re not just a little bit curious.”
0 reacties