Vorige week zat ik in de auto op weg naar het MediaPark in Hiversum om te praten over het debacle met DigiNotar. U weet wel, dat gedoe waardoor we niet meer veilig belastingaangifte konden doen, zorgtoeslag aanvragen, enzovoorts. Ik had Radio 1 aan staan en hoorde de volgende aankondiging: “Nederland zou een minister van internet moeten hebben. Dat zegt internet-deskundige Krijn Schuurman.”
En toen ik het zo hoorde, dacht ik ‘ja, dat vind ik inderdaad’. Het kwam natuurlijk niet uit de lucht vallen; ik had de redactie ’s middags gezegd dat ik niet gerustgesteld was door Donner en z’n persconferentie en dat het goed zou zijn als er iemand in de regering zou zitten met verstand van en affiniteit met het onderwerp.
Ik ga de geschiedenis met DigiNotar hier niet op opnieuw analyseren. Maar op vrijdagavond laat zat ik te kijken naar onze minster van Binnenlandse Zaken Donner die ons internetgebruikende burgers uitlegde welke acties de overheid aan het nemen was om de boel weer op orde te brengen. Waaronder mogelijk ‘het in eigen beheer nemen van dit soort beveiligingswerkzaamheden’. Ik was niet gerustgesteld.
Hoezeer Donner ook z’n best deed, aan alles zag je dat hij geen idee had waarover hij praatte. En dat is nooit goed, als een minister niet weet waarover hij praat. Vraag is of je het hem echt kwalijk kan nemen. Dit zat blijkbaar in z’n portefeuille. (Overigens weet ik niet waarom; ik had eerder Verhagen verwacht, want innovatie zit bij EZ, of misschien Opstelten in verband met veiligheid.) En omdat het nu eenmaal in z’n portefeuille zat, moest Donner ons uitleg geven. Dit komt uiteraard ook veel voor in het bedrijfsleven; alle onderdelen en taken van de organisatie worden verdeeld over het management-team. En ja, iemand moet dan ook de ICT erbij nemen. Maar gaat diegene ook een online strategie uitstippelen?
Op de avond van de uitzending werd ook nog eens bekend dat de beveiliging bij DigiNotar zelf een zooitje was. In de wachtkamer naast de studio raakte ik al in gesprek met een andere gast (Beatrice de Graaf, terrorismedeskundige) over de vraag of de overheid ook zelf schuldig is aan het slecht presteren van een ingehuurd bedrijf. Lijkt mij wel. Immers, zowel als opdrachtgever als opdrachtgever heb je een rol goed te vervullen. Ik ken de ins en outs niet, maar de vraag ‘hoe heeft dit kunnen gebeuren?’ is minimaal gerechtvaardigd. En natuurlijk moet er een meldingsplicht komen voor bedrijven die onderdeel uitmaken van de Public Key Infrastrcuture van de overheid; als er iets mis gaat, moeten we dat weten. Maar voorkomen is natuurlijk beter dan genezen.
Er is in het verleden vast al wel vaker gesproken over een minister van internet. Of beter nog: voor internet. Of van ICT. Of van technologie voor mijn part. Het is er nu in ieder geval tijd voor, gezien de grote verwevenheid in de samenleving, de sterk toenemende afhankelijkheid van technologie en de aankomende generatie die het fenomeen niet eens meer als iets aparts ziet. (Zo zei Paul Witteman gisteravond nog ‘ik las op internet’. Dat klinkt toch steeds vreemder. Alsof het een aparte bron is. Wellicht las hij het op de site van NRC. Is dat internet? Of toch gewoon de krant?)
Hoe dan ook, ik zal alvast eens gaan nadenken over de taken van deze minister of staatssecretaris zouden moeten zijn. Meer regulering, betutteling of bemoeienis is niet wat we nodig hebben. Een regering met verstand van zaken wel.
Beluister het gesprek, waarin ik overigens nog een oud fragment van Donner van stal heb gehaald, in onderstaande player.
0 reacties